به گزارش آسوشیتدپرس این سفینه بدون سرنشین که ژول ورن نام دارد، بوسیله کنترل‌کنند‌های پرواز در مرکز سازمان فضایی اروپا در شهر تولوز فرانسه هدایت می‌شد.
مرکز ماموریت‌های ناسا در هوستون تکزاس و مرکز کنترل روسیه در بیرون مسکو همکاری نزدیکی در این عملیات داشتند، که به اتصال این سفینه به ایستگاه فضایی بینالمللی که در حال حاضر حاوی سه فضانورد است، انجامید.
در طول هفته گذشته کنترل‌کننده‌های پرواز در تولوز، ژول ورن را در مواجهه نزدیک با ایستگاه فضایی قرار داده بودند. این تمرین اعتماد لازم را به آنها را داد که دستگاه‌های سفینه برای پهلوگرفتن کار خود را به درستی انجام می‌دهند. اتصال خودکار ژول ورن به ایستگاه فضایی پس از پروازی 26 روزه به دور کره زمین به درستی پیش رفت.
ژول ورن - یکی از مشارکت‌های عمده سازمان فضایی اروپا در ایستگاه فضایی - در 9 مارس با محموله‌ای چندتنی حاوی اکسیژن، سوخت، آب و سایر ملزومات از گویان فرانسه به فضا پرتاب شده بود.
این سفینه محبور شده بود منتظر بماند تا شاتل ایندور ایستگاه فضایی را ترک کند. ماموریت ایندور هفته گذشته پایان یافت.
مقامات فضایی اروپا انتظار دارند که هر دو سال یک بار یک سفینه تدارکاتی به فضا بفرستند. این سفینه‌ها قابل استفاده مجدد نیستند؛ هنگامی این سفینه‌ها تخلیه و از ایستگاه فضایی جدا می‌شوند، با ورود مجدد به جو کره زمین در اقیانوس آرام آتش می‌گیرند و نابود می‌شوند.
همین انفاق برای سفینه‌های کوچکتر باری پروگرس روسی هم که ملزومات را به ایستگاه فضایی می‌رسانند، می‌افتد. ژاپن نیز از سال آینده پرتاب سفینه‌های باری به سوی ایستگاه فضایی بینالمللی را آغاز خواهد کرد.
